De palmen van Ait Mansour en de grens van Algerije

Nadat we Mr. Salmi en Mr. Hassan uit hadden gezwaaid reden we door naar Ait Mansour. Over kleine onverharde wegen kwamen we in een vallei van oase van palbomen. Het was zo onwaarschijnlijk mooi dat we er aan gingen twijfelen of het echt was.

Ons uitzicht bestond kilometerslang uit helder water, palmen en rode rotsen.

We kwamen door bergdorpen waar mensen ons vriendelijk toezwaaiden en kinderen rond de auto sprongen.  De weinige auto's die wij zagen waren voornamelijk allemaal oude Mercedessen type 240. Waar ze overigens oh zo trots op waren gezien de enorme stickers van Mercedes logo's die op de achterruiten prijkten.

De vrouwen die wij onderweg tegen kwamen waren zwaar gesluierd. Alleen de ogen waren nog zichtbaar. Als hun gezicht nog onbedekt was dan trokken zij snel hun sluier voor hun gezicht wanneer wij voorbij kwamen. (We zien overigens alleen vrouwen werken en de mannen voornamelijk luieren langs de weg).

We zakten verder af naar het zuiden richting de Algerijnse grens.

De hoge bergen verruilden zich voor lagere heuvels en woestijn. De temperatuur liep in korte tijd op van 18 graden tot 27 graden.  Bij Icht namen we een korte pauze.

En ja als echte Nederlander geniet je dan je eigen kopje koffie en een lekker broodje Unox.

We overnachtten in Icht. Eindelijk (pfffoooeee) weer een wijntje te krijgen via de Franse eigenaar van het restaurantje waar we aten. En hij bleek ook Queen fan dus goede muziek op de achtergrond, goede wijn en een zwoele avond. Wat wil je nog meer?

Morgen vervolgen we onze reis. De zandduinen van Erg Chegaga komen steeds dichterbij!