We lieten de zandduinen achter ons en vertrokken naar het
noorden. We hadden de keuze tussen de doorgaande weg N9 of de kleine onverharde
weg die dwars door de vallée du Draa voert. Makkelijke keuze dus: wij namen de
kleine onverharde weg.
In de Vallée du Draa vind je ten midden van de woestijnen en
rotsen een kilometers lange prachtige oase van kleine dorpen, groen bezaaide akkers en
palmbomen.
De weg leidde ons door de kleine dorpen die leefden van de
rivier en van de akkers.
Omdat we na alle offroad kapriolen van de afgelopen dagen nog
spierpijn hadden (incl. de hond) en we wel iets op wilde schieten richting
het noorden van Marokko besloten we halverwege de onverharde weg toch terug te
keren naar de N9 om zo onze weg te vervolgen. 
We namen het eerste pad dat ons langs en over de rivier de
Draa zou leiden naar de reguliere weg. Vol goede moed namen we de afslag en
reden we op de rivier af. Het gravel ging over in zand en kort erna stonden we
muurvast in het diepe zand langs de oevers van de Draa. Samen groeven we met de
handen en met de schep het zand voor de achterwielen weg. We demonteerden de
rijplaten van de auto en legden ze voor de achterwielen. Tot 3 keer toe kwamen we iets vooruit om vervolgens weer
vast te rijden in het diepe zand. We groeven de rijplaten keer op keer weer uit
tot we na de derde keer eindelijk los kwamen. De rijplaten waren zo krom als
hoepels, maar met enig geweld konden we ze weer op de auto terug monteren. 
Er zat niets anders op dan toch maar terug te gaan naar de kleine
weg. We vonden we een paar afslagen later een verharde weg die ons leidde richting
de N9.
We reden door richting de plaats K'nob. Bij gebrek aan een pinautomaat in de woestijn
was de portemonnee inmiddels leeg dus we moest eerst even pinnen. Normaal
gesproken gaat dat moeiteloos omdat de pinautomaten allemaal automatisch hun
instructies in het Frans of Engels op het scherm weergeven zodra je je
Nederlandse pinpas in de automaat stopt. Maar niet deze pinautomaat, deze
pinautomaat bleef stug in het Arabisch zijn instructies weergeven. We deden een paar pogingen door wat toetsen in
te drukken in de hoop dat de machine geld zou gaan spuwen. Maar het werd
helemaal niks en de rij met mensen
achter ons groeide langzaam aan.
Direct achter ons stond een jonge Marokkaanse man in de rij.
Lang gewaad, grote baard, traditionele hoofdbedekking en zijn pinpas in de
hand. Op de pinpas na maakte hij geen westerse indruk. "Zijn jullie ook
Nederlanders?" zei hij ineens. Verbaasd draaiden wij ons om. "Ik zag
het aan jullie kenteken. Ik kom uit Amsterdam en ben op familiebezoek".
"Wacht maar even ik help wel even met pinnen". Portemonnee vol, tank vol : we konden door.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten